ภพรักข้ามกาล

*นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นตามเจตนาและจินตนาการของผู้เขียน โดยอ้างอิงชีวิตความเป็นอยู่ของผู้คนในยุคสมัยของรัชกาลที่ ๕

โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน*

ภพรักข้ามกาล

เดือนมะลุลี : เขียน

เข็มกลัด ล็อกเก็ต ต้นแก้ว เป็นดั่งกุญแจไขประตูสู่กาลเวลา นำพาเธอย้อนสู่ครั้นอดีตชาติ เพื่อแก้ไขบางสิ่งบางอย่างที่ทำพลั้งพลาดไป เพื่อกลับไป แก้ไข อดีตของ 'สองเรา'

      น่าประหลาดนัก ก็จำได้อยู่ทนโท่ว่าจมน้ำลงไปแล้วแลเหตุใดจึงมาโผล่อยู่ที่ประหลาดพิลึกพิลั่นเช่นนี้ ที่นี่คือที่ใดกัน สวรรค์เช่นนั้นหรือ ฤาจะเป็นนรก แต่หากลองพิจารณาดูแล้วคงมิใช่ทั้งสองแห่ง

      เท่าที่จำความได้ หล่อนนั่งอ่านบันทึกของบรรพบุรุษของหล่อนอย่างหลวงนพไชยปัณฑาอยู่เพื่อที่จะทำความเข้าใจในเรื่องราวของเขาและสตรีที่รัก โดยมีสัญลักษณ์แห่งรักอยู่สามสิ่ง ซึ่งยามนี้เจ้าหล่อนได้ถือครองมันแล้วในขณะที่กำลังอ่านบันทึกอยู่

      พลันรสรินชายตาไปเห็นนกน้อยตกน้ำจึงหวังจะช่วยสิ่งมีชีวิตนั้น แต่กลับตกลงไปในสายธาร ก่อนจะรู้สึกละม้ายคล้ายฝันถึงชายที่ตามมาหลอกหลอนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันยามหลับใหล คุณเธอจับมือเขาไว้ก่อนจะตรงสู่ประตูไม้บานยักษ์แลมาโผล่อยู่ถิ่นประหลาดนี่

      “แม่คุณ เป็นกระไรหรือไม่” แล้วชายตรงหน้าผู้นี้คือผู้ใดกัน เหตุใดเขาจึงแต่งกายประหลาดประหนึ่งหลุดออกมาจากละครพีเรียดไทย แลเหตุใดเขาจึงต้องยื่นหน้ามาใกล้หล่อนเช่นนี้เล่า!

      สวัสดีนักอ่านทุกๆท่านที่เข้ามาในนิยายเรื่องนี้นะคะ ทางเราที่เป็นผู้เขียนหวังอย่างยิ่งที่จะให้คุณผู้อ่านทุกๆท่านเพลิดเพลินไปกับเนื้อหาของเรื่อง

อย่างไรๆก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจของคุณผู้อ่านทุกท่านด้วยค่ะ

หากนิยายเรื่องนี้ได้รับความสนใจมากในระดับหนึ่งอาจจะมีออกมาเป็นรูปเล่มให้อุดหนุนค่ะ ขอฝากด้วยนะคะ

-เดือนมะลุลี-